ارز ارزان یک نوع یارانه است. اگر برای واردات ارز ارزان اختصاص داده شود مانند آن است که به کالای وارداتی یارانه داده شود. برای مثال یارانه به گندم یا آرد یا برنج وارداتی می‌تواند با استناد به الزام تأمین نیازهای اساسی مانند خوراک انسان‌ها توجیه پذیر باشد. بر این اساس اولاً باید تولید داخلی کالایی که ارز ارزان‌تر می‌گیرد یا اساساً غیر ممکن باشد یا مقدار تولید آن برای مصرف کافی نباشد در ثانی با توجه به کمبود ارز، آن کالا باید جزو نیازهای مهم باشد. حالا چای چگونه است؟ تولید داخلی ندارد؟! حیاتی و اساسی است؟!

کشور ما صادرات چای هم دارد :)

البته ما سواد کافی برای مقایسه میان رانت‌خواری و دزدی را از منظر خشم حق تعالی نداریم. امروز رانت‌خواری خیلی متفاوت‌تر و دگرگونه‌تر با گذشته وجود دارد.

اگر مردم شخصی را در حال دزدی ببینند همگی بر زشتی کردار در حال وقوع اتفاق نظر دارند این در حالی است که رانت‌خواری را عمده‌ی مخاطبان ـ تمام و کمال ـ درک نمی‌کنند و خیلی وقت‌ها محصولات رانت‌خواری و پارتی‌بازی با محصولات شایستگی و خدمت و دیانت اشتباه گرفته می‌شوند.

به بیان دیگر هیچ کس فرزندش را تشویق به دزدی نمی‌کند! اما اصلاً بعید نیست که فرزند را به ایجاد دوستی‌های مؤثر، انجام رفتار‌های روبنایی و در یک کلمه «زرنگی» ترغیب کنند.

بدیهی است که رانت‌خواری و پارتی‌بازی در میان افراد غیر دینی سریع‌تر رشد کند. هر چند حتا اخلاق غیر دینی که شالوده‌ی محکمی ندارد در مقابل این پدیده مخصوصاً در اوایل کار مقاومت می‌کند اما مانند زیر میزی گرفتن به سرعت برای فرد به امری عادی تبدیل می‌شود.

در این میان کسانی که عبادت و دیانت را فقط در چارچوب مسجد و روضه منحصر می‌دانند نقش مخربی دارند زیرا رانت را می‌بینند اما چیزی نمی‌گویند این طایفه عموماً برای سکوت خود دلایلی دارند:

1. ناآگاهی و جهل: این زیر مجموعه اساساً موضوع را نمی‌فهمند! آن ها حتا نمی‌فهمند که فلانی شایستگی ندارد آن ها فکر می‌کنند که همه چیز در جای خود قرار دارد. این افراد از زندگی خود لذت زیادی می‌برند. بر خلاف جهل عمیق این زیر مجموعه، عامه‌ی مردم آنها را افرادی خوب می‌پندارند و سکوت آن‌ها را بی‌علت نمی‌دانند.

2. زبونی و بدبختی: این افراد خود شایستگی خاصی را برای جایگاهی که در آن هستند ندارند، اما  چاره‌ای هم ندارند. سکوت و همکاری آنها ضامن ادامه‌ی شغل آن‌ها است. این افراد با محافظه‌کاری شان ممکن است سال‌ها در پست و منصب خود بمانند. این افراد در صورت تکامل یا خود به غول‌های رانتی تبدیل می‌‌شوند یا به جعبه‌های سیاه در آستانه‌ی انفجار.

3. امید به ارتقا: این افراد جوجه رانت‌خوارهایی هستند که منتظر اضمحلال و نابودی دیگران و خالی شدن پست‌ها می‌مانند. این افراد به کسب تجربه و اصطلاحاً یاد گرفتن «راه و چاه» مشغولند.

رانت و پارتی‌بازی نم‌نم دین و اخلاق را تباه می‌کند. یعنی بر خلاف روند ظاهری که فرد حتا ممکن است در کیفیت دیانت رشد‌هایی را هم تجربه کند، از درون به تدریج در حال ایجاد گزاره‌های توجیه کننده است. اینکه کسی یک گناه را انجام دهد و بعد توبه کند خیلی متفاوت است از کسی که برای توجیه گناهش گزاره‌های دینی را ـ ولو در ذهن خود ـ دست‌کاری کند.