استفاده از واژه ی اعتصاب برای بازاریان تا گلو پر از پول و سرمایه حد اعلای حماقت است.

اعتصاب برای کسی معنا دارد که در فشار و سختی باشد، مثلا گرسنه، فقیر یا زندانی.

صاحبان پول و سرمایه در حد اقل سی سال پس از انقلاب ـ با تقریب معقول ـ هیچ گاه متضرر نشده اند. زیرا ساختار سرمایه پرستانه ی بازار و اقتصاد طوری است که هیچ مسیری وجود ندارد که به ضرر بازاریان منتهی شود. هرچه که به ضرر تعبیبر شده است حداکثر به معنای نرسیدن به سود بیشتر از سال گذشته معنی شده است. اینان حاضر نیستند حتی مالیات بپردازند کل ماجرا همین است. به همین سادگی و به همین تلخی زیرا آب در هاون کوبیدن است که آن هایی که خود را از اشراف می دانند بیایند و پای سفره ی تهی از لقمه ی طبقه ی فرو دست بشینند و کلا که بخواهند پس دهند حقی را که از
آن به نوایی رسیده اند.

و آقای دکتر احمدی نژاد راهت را نمی پسندم که به خاطر آنچه پیش از این مورد حمایت قرار گرفته و به دست نا اهلان سپرده شده است، بترسی یا بخواهی سازش کنی و دمار نکشی از جان این غولان.

حواست باشد که مالکیت لیاقت نمی آورد که اگر می آورد ابوسفیان ادعای پیغمبری می کرد!