بی خیال!یعنی واقعا خودت نوشتی اینو؟!بابا حسابی داری شاعر میشیا!خیلی عالی بودفقط باید روی یکپارچگی مفاهیم کل ابیات کار کنیآخراش که زده بودی تو کار مرامرا و خداخدا خیلی باحال بود!راستی بیا این قسمت دوم رو بخون

آقا طمع طعم تن‌اِت با من!

اگر پسند و اگر نا پسند می گوینگفته بودی و اینک بلند می گویی"چرا که هست کسان را طمع به روح و تنتکسی به فکر دل و ریشه و سخنت"خیلی قشنگ نوشتی مثل همیشه...

مشتی حسن چای و سماورت کو؟سینی باقالی و گلپرت کو؟!!!

وداعیه نامه محمد کاظم کاظمی!ازدل جنگل انبوه مرا می خواندکسی از آن طرف کوه مرا می خواندراوی از رایحه گل نفسش آکنده استخبر این بار، خبر نیست بهاری زنده است...همه ققنوسیم، خاکستر ما می گویدفصل کوچ است، روایتگر ما می گویدبی خبر یک شب از این همهمه بر می گردمفصل کوچ است به سوی رمه بر می گردمو خداحافظی از صحن حرم خواهم کردزحمتی هست به دوش همه، کم خواهم کرد...یاد گار سفرم آنچه به جا خواهد ماندیک دو بیتی (بخوانید: پستی) است که در یاد شما خواهد مانداز برادر گله؟بگذار فراموش کنمصحبت از فاصله؟ بگذار فراموش کنمیاد من باشد از این باغ اناری چیدمو گل از دامن خونین بهاری چیدمیاد من باشد از این کوچه دری وا می شدصبح لبخندی از این پنجره پیدا می شدیاد من باشد از آنروز ،از آن جاده سردوصدایی که چنین گفت: برادر بر گرد...ما به این در نه پی حشمت و جاه آمده ایماز بد حادثه اینجا به پناه آمده ایمرهرو منزل عشقیم و ز سر حد عدمتا به اقلیم وجود این همه راه آمده ایم...از دل جنگل انبوه تو را می خواندکسی از آنطرف کوه تو را می خواند